همه ما دوست داریم عشق را در زندگی خود تجربه کنیم و به یکدیگر عشق بورزیم. اما این کار چگونه امکان پذیر است و

چطور می توانیم عشق را به معنای واقعی تعریف کنیم؟ چگونه می توانیم متوجه عشق شویم عشق ما به راستی

واقعی است یا خیر ؟ برای یافتن پاسخ به این پرسش ها مطالب زیر را به دقت بخوانید.

بنام کاتب کتیبه عشق

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نيست
 

بين من و عشق تو ولی فاصله ای نيست
 

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من ده
 

گفتی که نه بايد بروم حوصله ای نيست
 

گفتی که کمی فکر خودم باشم و ان وقت
 

جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نيست
 

رفتی و خدا پشت و پناهت به سلامت
 

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نيست
 

جون من نظر یادت نره.

        نظر نمیدی نه!!!دیگه بهت سر نمیزنم.

نظر ندی دیگه دوستت ندارم.

بدون نظر پاتو بیرون نمیذاری!!!

بچه ها علی یه محفل شبانه درست کرده بود که شبهای 5شنبه سر مزار شهدا برگزار میکرد این محفل را.علی 17تا

شاگرد داشت.علی در دوران زندگیش 8مسیحی،6یحودی و 3زردتشت را مسلمان کرده بود که من خودم یکی از آن

مسیحی ها بودم.نیخوام ازش تعریف کنم ولی علی با همه ما فرق داشت،نمیدونم آدم بود یا فرشته شایدم بالاتر

بود.این حرفم را تمام اطرافیانش تأیید میکنند.علی خیلی بزرگ بود بزرگتر از آنچه بشه تصورش کرد.

ساعت 10صبح روز جمعه بود که من پیشش بودم توی بیمارستان.چند تا دکتر و پرستار دورش جمع شده بودند

علی داشت واسشون حرف میزد.

علی میگفت:دوستان،حس میکنم دیگه مال زمین و دنیا نیستم.من رفتنی هستم.

همه بهش امید میدادند ولی علی به امید نیازی نداشت چون علی کوه امید بود و راه حودش را انتخاب کرده بود.

علی گفت:چرا ما آدمها هر وقت مشکل پیدا میکنیم خدا را صدا میزنیم؟چرا هر وقت نیاز داریم دست به کار خلاف

هرچند کوچک میزنیم؟

چرا ما برای رفع مشکلاتمون به آدمها رو میزنیم و خدا را فراموش میکنیم؟چرا وقتی مریض میشیم و کارمون

بیخ پیدا میکنه میریم سراغ خدا؟؟؟

به نظر شما این خیانت به موجودیت خدا نیست؟؟این کوچک شمردن و بی ارزش کردن وجود خداوند نیست؟؟

این فراموش کردن خداوند نیست؟وقتی مشکل داریم فریاد خدا زدنمون گوش فلک را پاره میکنه ولی وقتی هیچ

مشکلی نداریم انگار نه انگار که خدایی هم وجود دارد.

چرا خودمون را به نفهمی زدیم و جوری وانمود میکنیم که خدا وجود ندارد در صورتی که خدا هست حتی زیر پتو؟!!

چرا دست به گناه میزنیم و آگاهانه پیش خود میگوییم بعدا توبه میکنیم؟؟؟آیا این تحقیر کردن و کوچک شمردن

خالق هستی،نیست؟؟؟

زندگی همه ما آدمها دچار مشکل میشه،مریض میشیم و...اگه مشکلمون حل شد،خدا خوبه ولی اگه نشد تمام

ناسزاها و کفرهای دنیا را نثار خدا میکنیم.

این رفتار ما آدمها همش به ضعف ایمان و عدم اعتقاد راسخ به خدا برمیگردد.

چرا ما با دستان خود آخرت خود را ویران میکنیم و هیچ توشه ای را با خود به آن زندگی ابدی نمیبریم؟؟؟!!!

تاحالا چقدر بر وجود خداوند و رسالت به دنیا آمدن خود فکر کرده اید؟؟؟!!!

تاحالا چقدر شکرگذار واقعی خداوند بوده اید و سر بر سجده آورده اید؟؟؟

تاحالا شده با خدا درد دل کنید؟؟؟دختر خانمها چرا درد دل خود را پیش دوست پسرها و یا غریبه باز میکنید تا آنها

در آینده نه چندان دور از شما سوءاسفاده کنند؟؟؟چرا راه را به بیراهه میبرین؟؟؟؟

آیا این ارزشهای وجودی و واقعی شماست؟؟؟آیا این عشق حقیقی و خدایی شماست؟؟؟

دختر خانمها،آقا پسرها من با این که میگوید:ما آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه با هر قیمتی رندگی

کنیم،مخالف هستم.اگر عمیق به این جمله فکر کنید و ارزشهای خود را در یابید علت مخالفت من را متوجه خواهید

شد.

مخالفت من:زمانی که آدمها به دنیا می آیند ارزش و قیمت وجودی دارند.ما با زندگی کردن باید این ارزشها را حفظ

کنیم نه اینکه به دنبال قیمت پیدا کردن باشیم.ما باید با زندگی کردن ارزشها و قیمتهای خود را خدایی کنیم و آن را

با ارزشهای وجودی خدا یکسان کنیم.ما باید ارزشها را در راه عشق حقیقی و خداوند خرج کینم نه در راه عشق

زمینی و هوسهای پسرانه و دخترانه.

این عشق حقیقی است که ما را با ارزشتر و قیمتی تر میکند.پیدا کردن راه خدا و رسیدن به او و مهمتر از همه پاک

زندگی کردن و پاک باقی ماندن در گرو همین ارزشها و قیمتهای وجودی ما هست.

بیایید روح و وجود خود را آنقدر بزرگ کینم که خدا را در کنار خود ببینیم نه در مقابل خود.

دوستان من نمیدانم تا کی زنده ام!تا امروز،فردا،پس فردا،1سال،10 سال و...ولی این را خوب میدانم که عمر با عزت

و با شرافت هرچند کوتاه،بهتر از ناپاکی خفت خواری و زیر سوال بردن شرافت آدمی هست.

همیشه گفتم باز هم میگویم:تلخی مرگ و شیرینی زندگی آنقدر ارزش ندارد که شرافت خود را زیر پا بگذاریم. 

این را در یاد داشته باشید همانطور که از طرف خدا آمده ایم به طرف او نیز باز خواهیم گشت،پس ترس از مرگ را

از خود دور کرده و تنها به فکری شیرینی دیدار با حق همان خداوند باشید.

نویسنده:میلاد

آخرین متن باز مانده از مرحوم علی جان(روحش شاد)

اگه یه روز من مُردم و تو منو دوست داشتی پنج شنبه ها بیا سر مزارم و گل سرخی رو روی قبرم بذار تا همیشه اون گلی که بهت داده بودم رو به خاطرم بیارم

ولی ...

اگه تو مُردی . من فقط یه بار میام مزارت ... میام و اون دسته گل سفید مریم رو که با خون خودم سرخشون کردم, برات هدیه میکنم و عاشقانه کنارت جون میدم تا بدونی هیچ وقت تنها نیستی ...

راست مي گفت دكتر شريعتي عزيز. هيچ كس با هيچ زباني، قادر به توصيف فاطمه(س) نبوده و نخواهد بود. شايد بهترين تعبير همان جملۀ معروف باشد : " فاطمه ، فاطمه است."

امروز از قبل از غروب تا به حال، بغض غريبي گلويم را مي فشارد. دلم بي هيچ دليل روشني گرفته و خيال باز شدن هم ندارد.

پرندۀ سرگشته اي را مي مانم كه براي رهايي اش هر كاري مي كند. سر به ديوار قفس مي كوبد. بال بال مي زند. فرياد مي زند. اما قفس محكمتر از اوست.

شب كه شد ، اشك را هم با خودش آورد. گريه مي كردم. بي دليل...

يادم نبود امشب چه شبي است!

دلم به سوی مهدی پر کشید،ولی در آسمان مادرش را دیدم،فاطمه را دیدم.

از برق ذوالفقـــار تو باران گرفت جان

وز گوشه ی نگاه تو ، احسان گرفت جان

بی تو زمین به خویش نمی دید ابوذری

از بـاده ی ولای تو سلمان گرفت جـان

سرّیست بی گمان که به یک «یاعلی مدد»!

هر بینوای خسته دل و جان، گرفت جان

از هُرم چشم هـای خداوندیِ تو بود

فصلی اگر به نام بـهاران، گرفت جان 

افتاده اند پیش تو اهل نظر به خاک

کز مشرب نگاه تو عرفان گرفت جان

ای راز سر به مُهر خداوند ، ای علی!

از چشمه سار نام تو قرآن گرفت جان

بى دامن تو ختم رسل كوثرى نداشت‏

نخل بلند آرزوى او برى نداشت‏

حتى على كه جان عزیز پیمبر است‏

در ملك بى حدود خدا همسرى نداشت‏

اى همدم رسول خدا در نزول وحى

اى دامن تو مركز نور بتول وحى

تو وصل بر رسول و ز هستى جدا شدى‏

تو آفتاب بیت سراج الهدا شدى‏

نیزار وحى مثل على شیر مرد داشت‏

اى شیر زن، تو تالى شیر خدا شدى‏

دانایى تو هدیه به پروردگار شد

در جنگ اقتصاد نبى ذوالفقار شد

 1. مقدمه

در این مقاله نخست از مفهوم عشق و آثار آن سخن مى‏رود; سپس عشق الهى در آیات قرآن و پاره‏اى از روایات بررسى مى‏شود و سرانجام نماز و آثار و اقسام آن به عنوان یکى از برترین اعمال عاشقانه معرفى مى‏گردد.

لطفا به ادامه مطلب بروید...

الحمد لله رب العالمین

ستایش خداوندی را سزاست که پروردگار عالم است.
این اولین کلماتی است که کتاب با آن آغاز میشود
 

وجدا از آغاز کننده همیشگی کلمات یعنی بسم الله الرحمن الرحیم است.
وقتی که به این کلمات نگاه میکنم انگار که عزتی فراتر ، مرا به خود میخواند.
 

هیچ چیزی برای ستایش کردن شایسته نیست مگر او که پروردگار جهانیان است.
پس بر هیچ کس مدح نخواهم کرد و هیچ کسی بر من برتری ندارد و تنفسم را
 

آغشته به ستایش هیچ کسی نخواهم کرد جز او.
حالا من اولین دریافتی که کرده ام عزت است و باور اینکه وجودم عزیز است .
 

پس بر خود میبالم و شادمانم از اینکه کتاب را میخوانم و اشتیاقم دوصد میگردد.
 

الحمد لله رب العالمین

عشق،عاشق،معشوق!!!!!!

عشق:محبت،دوستی،وفاداری،معرفت،بوس،بغل.

عاشق:احساستی،کور،کر،دور از جون خر،ول خرج.

معشوق:ساده،بی خبر،حیله خورده،نامردی چشیده.

این عبارات بالا تا چه حد در عرف ما صحت داره؟؟؟؟؟؟خیلیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی.

تاحالا به این فکر کردین که عشق واقعی چیه؟؟؟؟؟عاشق حقیقی کیه؟؟؟؟؟؟معشوق راستین کیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

عشق واقعی:خدا،جان در کف داشتن،جان فدای او کردن،سوز دل دیدن.

عاشق حقیقی:در یک کلام شهدا

معشوق راستین:خدا

میدونید ما خیلی عاشق میشیم ولی تاحالا شده این عشقمون رنگ خدایی داشته باشه؟؟تاحالا شده پیش

خودمون بگیم که من با عشق به فلانی به خدا رسیدم؟؟

ما هیشه در امر عشق فقط چیزهای زمینی رو مد نظر داشتیم وداریم.ما باید عشقی رو انتخاب کنیم که به خدا

برسیم نه اینکه ازش دور بسیم و فراموشش کنیم.

بهتون قول میدم بالای 95% عشقهای موجود با هوس هست و هدف اصلی هم ارضاء جنسی و رفع هوس هاست.

باور نمیکنید!!!!یه بار فقط یه بار به صورت عمیق به رابطه عشقیتون فکر کنید،ببینید چقدر حرف من حقیقت داره؟؟؟

یادتون باشه که منطقی باشین و خدتون را با دلایل ساختگی گول نزنین.

از همین حالا بهش فکر کنید!!!!

لطفا به ادامه مطلب بروید...