بعضی وقتها انقدر تنها میشم که پیش خودم یه فکرهایی میکنم.زندگی واسه خیلیها لذت بخش هست.

تاحالا به زندگی آدمهایی که پائین شهر زندگی میکنند و نون شب ندارن بخورن فکر نردین؟؟؟؟؟خداییش

تاحالا پیش خودتون گفتین چه جوری روزشون شب میشه و شبشون روز؟؟؟؟خداییش

ما آدمها فقط خودمون مهم هستیم و به فکر دیگران نیستیم.به فکر کسانی که از جنس خودمون هستن،نیستیم؟

چطور دلمون میاد غذا بخوریم و راحت بخوابیم وقتی آدمهایی هستن که حتی نون کپک زده واسه خوردن ندارن و

جای خواب واسه فراموش کردن لحظه های کوتاه از بدبختیهاشون.

واقعا باید به حال خودمون افسوس خورد که بیخیال داریم فقط زندگی خودمون رو میگذرونیم.نفسم از جای گرم

بلند نمیشه،تمام فاصله ها و بدبهتی های زندگی های ما بخاطر این بی توجهی ها به هم جنس های خودمون

هست.

دیگه باید روند زندگی ها را تغییر داد تا همه از زندگی کردن لذت ببرند نه تعدادی از ما آدمها.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: